Ik ben altijd al gefascineerd geweest door geld. Hiermee bedoel ik de mechanismen die er achter de schermen voor zorgen dat ons monetaire systeem blijft draaien, zowel op nationaal als internationaal niveau. Tijdens de opleiding Financial Markets van Yale University kwam ik erachter dat deze mechanismen bestaan uit ontzettend veel facetten die allemaal vloeiend moeten samenwerken. Kleine haperingen kunnen uitmonden in grote gevolgen.

Ik wilde meer weten over hoe centrale banken beleid maken, en hoe dit beleid wordt vertaald naar de grootbanken. De studie Economics of Money and Banking van Columbia University bracht me voor het eerst in aanraking met de specifieke details van het bancaire geldsysteem. Hier kwam ik tot de ontdekking dat de banken een enorme rol vervullen in ons financiële systeem waarin alles is gebaseerd op krediet. Ik leerde over termen als "too big to fail", wat betekent dat sommige banken dermate groot zijn dat de overheid ze niet failliet kan laten gaan. Hierdoor kunnen banken beleid voeren dat volledig om winst draait waarbij gezonde buffers en strakke risk assessments van ondergeschikt belang zijn. 

Ik begon me af te vragen hoe het kon dat banken zoveel winsten genereren en de particuliere spaarder hier niets van terugziet in zijn spaarrente. Ik begon te spelen met het idee om als particulier zelf te functioneren als een bank. Ideeën werden plannen, plannen werden acties en deze acties hebben geleid tot het ontstaan van Project-Interest. In het begin verklaarden mensen mij voor gek, maar toen ze eenmaal mijn filosofie begrepen werden ze enthousiast. De eerste klant leende mij €100, dit werd al snel €500 en vervolgens €1.000. Op het moment van schrijven heeft Project-Interest een totale waarde van meer dan €60.000. Mijn droom is om zoveel mogelijk mensen te helpen om meer rente te verdienen met het spaargeld waar ze altijd hard voor hebben gewerkt.